Mijn begeleider kan ik pas de volgende ochtend opbellen.

Ik kan het niet meer aan. Al zoveel jaren in een vechtscheiding zitten.

Mijn leven gaat met ups en downs... maar deze down duurt nu wel heel lang.

Het is niet gemakkelijk om als volwassen mens voor elke kleine pruts toestemming en geld te moeten vragen.

Mijn man radicaliseerde steeds meer. Ook mijn vrijheid ging hij steeds meer inperken.

Wat zal er gebeuren als ik ouder word, als ik niet kan blijven zorgen voor mijn zoon? En wat als hij agressiever wordt?

Ik mis hem zo erg. De leegte is enorm

Bij mijn moeder op bezoek gaan is erg confronterend, het maakt me bang. Ik besef maar al te goed dat ik even kwetsbaar ben.

Naast ons woont een groot gezin, die ons dagelijks uitschelden omdat wij er volgens hen anders uitzien.

Een vriendin van mij verspreidt roddels over mij. Dat maakt me zo boos!