Ik kreeg de diagnose autisme en dat valt me heel zwaar: het is alsof mijn leven voorbij is.

Ik wil geen homo zijn. Ik vecht ertegen.

Vorig jaar in oktober kreeg ik te horen dat ik een hersentumor heb. Mijn wereld stortte in.

Mijn begeleider kan ik pas de volgende ochtend opbellen.

De weken voor hij stierf, ben ik soms kwaad geweest op mijn man, omdat hij me alleen zou achterlaten. Achteraf voelde ik me soms schuldig om wat ik gezegd had.

Mijn mama en papa maken de hele tijd ruzie. Ik krijg er hoofdpijn van.

Soms bel ik naar Tele-Onthaal als ik last krijg van mijn gedachten...Ik kan het dan eens allemaal van mij afpraten.

Ik denk soms aan zelfmoord. Ik ben al zo lang alleen.

De laatste jaren veel tegenslag gekend. Ik ben gescheiden. Ik ben mijn werk kwijt.

Er hangt een gespannen sfeer tussen mij en mijn partner. Maar ik ben bang om er met hem over te praten.