Ik wil geen contact meer met mijn moeder. Dit kan ik echt niet meer aan.

Ik word vaak uitgesloten. Dan voel ik me heel alleen.

Ik belde de eerste keer wat aarzelend, ik wist niet goed hoe dat werkte, zo’n hulplijn.

Mijn leven gaat met ups en downs... maar deze down duurt nu wel heel lang.

Ik voel me de laatste tijd heel eenzaam. Ik heb geen tijd om iets anders te doen dan studeren.

Af en toe word ik nog geconfronteerd met mijn vader. Ik heb het verleden achter mij gelaten. Maar ik kan hem moeilijk in mijn buurt verdragen

Ik heb soms last van eetbuien en dan probeer ik dat te compenseren door over te geven.

Zelfs bij mijn lief loop ik soms letterlijk weg, vlucht ik, zodat zij niet zou zien dat ik weer een paniekaanval krijg.

Ik ben nu al anderhalf jaar thuis van het werk en sta op de ziekenkas.

Het klikt niet met mijn directrice. Het lijkt wel alsof ze me liever niet terugziet op school.