Bellers en chatters aan het woord

Ik ben Belgische met een Marokkaanse achtergrond. Ik ben hier geboren, ik spreek gewoon Nederlands, werk als opvoedster, ook mijn ouders voelen zich helemaal Belg. Ik ben getrouwd met een Marokkaanse man en we hebben een dochtertje van drie jaar.

Doorheen de jaren is hij veranderd. Mijn man radicaliseerde steeds meer. Ook mijn vrijheid ging hij steeds meer inperken: ik mag niet gaan winkelen, hij is er tegen dat ik nog verder ga studeren, ik moet lange kleren dragen, ik mag niet met de auto rijden enz… Ik heb erg veel spijt dat ik met hem getrouwd ben.

Ik wil dat onze dochter kan opgroeien als een vrije vrouw. Dat botst heel erg met zijn opvattingen. Ze mocht van hem niet naar de crèche, ze mag enkel naar school voor het aantal dagen dat verplicht is. Ik zou willen dat hij het land wordt uitgezet, zodat ik alle banden kan verbreken. Ik heb nog een lange weg te gaan, dat besef ik.

Door mijn verhaal te kunnen doen in een chat met een vrijwilliger van Tele-Onthaal, voelde ik dat ik er niet alleen voor sta. Het is voor mij wel belangrijk dat dat anoniem was. En dat ik zeker kon zijn dat mijn man dat niet te weten kwam.